Нарадзіўся 6 лістапада 1891 г. на хутары Лявонаўка Бабруйскага павета Мінскай губерні (цяпер Асіповіцкі раён, Магілёўская вобласць) ў сялянскай сям’і.
У 1911 г. паспяхова скончыў Бабруйскую класічную гімназію з срэбным медалём і паступіў на гісторыка-філалагічны факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта.
З пачаткам першай сусветнай вайны пайшоў дабраахвотнікам у войска. Быў цяжка паранены, потым захварэў.
У снежні 1917 г. звольніўся з арміі і прыехаў для лячэння ў хатніх умовах да бацькоў.
У 1918–1920 гг. працуе выкладчыкам рускай мовы і латыні ў прыватнай гімназіі Гадыцкага-Цвіркі ў Бабруйску і Клецкай грамадскай гімназіі.
У 1920 г. мабілізаваны ў Чырвоную Армію. Праз два гады дэмабілізаваўся і вярнуўся на вучобу ў Петраградскі ўніверсітэт. Скончыўшы яго ў 1923 г., прыехаў у Мінск, выкладаў беларускую мову ў польскім і яўрэйскім педтэхнікумах.
З лютага 1924 г. працаваў у Беларускім дзяржаўным універсітэце імя У.І. Леніна (цяпер “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт”) на кафедры гісторыі беларускай мовы, а з 1927 г. адначасова і ў Інбелкульце навуковым сакратаром Камісіі па ўкладанні гістарычнага слоўніка беларускай мовы.
У верасні 1930 г. быў вымушаны пераехаць з Беларусі ў Саратаў. Загадваў кафедрай агульнага мовазнаўства ў Саратаўскім дзяржаўным універсітэце імя М.Г. Чарнышэўскага (цяпер “Саратаўскі нацыянальны даследчы дзяржаўны ўніверсітэт імя М.Г. Чарнышэўскага”).
З верасня 1934 г. працаваў загадчыкам кафедры рускай мовы і літаратуры ў Арэнбургскім педінстытуце (цяпер “Арэнбургскі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт”).
17 верасня 1937 г. быў арыштаваны і засуджаны. Сасланы ў лагер на Поўначы.
Памёр у зняволенні 19 жніўня 1943 г.
У 1958 г. быў рэабілітаваны.