Ф.С. Шымкевіч даследаваў старарускія летапісы i іншыя помнікі рускай, беларускай i ўкраінскай моў i літаратур.
Галоўная праца – “Корнеслов русского языка, сравненного со всеми главнейшими славянскими наречиями и с двадцатью четырьмя иностранными языками” (1842).
У 1378 артыкулах гэтага слоўніка паказана ўтварэнне розных слоў ад першапачатковых лексічных каранёў (адсюль і назва кнігі). Сярод гэтых утварэнняў пададзена больш за 880 беларускіх слоў. Мовазнавец зрабіў прыкметны крок на шляху параўнальна-гістарычнага вывучэння родасных славянскіх моў, і па сутнасці, стварыў першы этымалагічны слоўнік з выкарыстаннем беларускіх матэрыялаў.
Сярод рукапіснай спадчыны Ф.С. Шымкевіча – “Збор устарэлых славянарускіх слоў” (563 старонкі), праект укладання “Слоўніка славянскіх гаворак” (захоўваюцца ў Санкт-Пецярбургу), слоўнікі ўкраінскай, сербскахарвацкай, верхнялужыцкай, гоцкай і славенскай моў, “Нямецкая граматыка” і іншыя працы.
Ёсць важкія меркаванні, што Ф.С. Шымкевіч – аўтар такіх цікавых рукапісаў, як “Збор слоў літоўска-рускай (беларускай) гаворкі” (больш за 3000 слоў, зберагаецца ў Цэнтральным дзяржаўным архіве-музеі літаратуры і мастацтва Беларусі ў Мінску) і “Слоўнік украінскай гаворкі” (захоўваецца ў Санкт-Пецярбургу).
Шэраг дакументаў, якія маюць дачыненне да Ф.С. Шымкевіча, захоўваюцца ў Цэнтральным дзяржаўным гістарычным архіве Украіны ў г. Кіеве.