Вучонаму належыць стварэнне новага навуковага напрамку ў беларусістыцы, звязанага з даследаваннем вербальных сродкаў камічнага на матэрыяле драматургіі, а таксама падрыхтоўка цыкла падручнікаў і вучэбных дапаможнікаў па агульналінгвістычных дысцыплінах.
Аўтар звыш за 220 навуковых прац, у т.л. 4 манаграфій, 2 слоўнікаў, 15 вучэбных дапаможнікаў. Гэта: “Моўны разбор у ВНУ і ў школе” (з С.Я. Кечык; 1988), “Практыкум па ўводзінах у мовазнаўства” (1989), “Уводзіны ў мовазнаўства: Заданні для самастойнай работы студэнтаў” (1992), “Сінтаксіс беларускай і рускай моў: Дыскусійныя пытанні” (2001), “Практыкум па гісторыі агульнага мовазнаўства” (2001), “Маўленчае выражэнне камічнага ў беларускай драматургіі” (2002), “Уводзіны ў мовазнаўства” (2004), “Гісторыя мовазнаўства” (2005), “Агульнае мовазнаўства” (2006), “Агульнае мовазнаўства: Практыкум” (2007), “Мовы свету: Энцыклапедычны даведнік” (2009).
Адзін з аўтараў “Матэрыялаў да абласнога слоўніка Магілёўшчыны” (1981), “Руска-беларускага слоўніка па машынабудаванні” (1998), “Анамастычнага слоўніка Магілёўшчыны” (2000), “Слоўніка мікратапонімаў Магілёўшчыны” (2004).