Нарадзіўся 18 лютага 1893 г. у в. Малая Багацькаўка Мсціслаўскага pаёна Магілёўскай вобласці ў сялянскай сям’і.
Скончыў Вольшынскае двухкласнае вучылішча (1909), Горацкае каморніцка-агранамічнае вучылішча (1913), Паўлаўскае ваенае вучылішча (Петраград, 1916).
1913–1914 гг. працаваў на Віленшчыне.
1914–1917 гг. – на фронце, быў цяжка паранены.
Кастрычніцкую рэвалюцыю М.І. Гарэцкі сустрэў у Смаленску, дзе працаваў камендантам жыллёвага аддзела Смаленскага гарадскога Савета, шмат пісаў, друкаваўся ў газетах “Известия Смоленского Совета”, “Дзянніца”, “Вольная Беларусь”.
У жніўні 1918 г. працаваў у газеце “Звязда”, рэдакцыя якой спачатку пераехала ў Мінск, а потым, у сувязі са стварэннем Літоўска-Беларускай рэспублікі, у Вільню. Тут ён выкладаў на беларускіх настаўніцкіх курсах, у Віленскай беларускай гімназіі, працаваў рэдактарам газеты “Наша думка” (снежань 1920 — ліпень 1921), з верасня 1921 г. рэдактарам-выдаўцом газеты “Беларускія ведамасці”.
Літаратурным дэбютам М. Гарэцкага стала апавяданне “У лазні” (1912), апублікаванае пад псеўданімам Максім Беларус. Потым з’яўляюца новыя апавяданні (“Стогны душы”, “Роднае карэнне”, “У панскім лесе”, “Красаваў язмін”, усе – 1913), большасць якіх увайшло ў зборнік “Рунь” (1914).
У студзені 1922 г. арыштаваны і зняволены ў Лукішскую турму. Яму было прад’яўлена абвінавачванне “у прыналежнасці да партыі камуністаў, у арганізацыі тайных баявых дружын з мэтаю замаху на дзяржаўную ўладу, у друкаванай і вуснай прапагандзе”. За гэта пагражала смяротная кара або катарга. У выніку пратэстаў за мяжой супраць масавых арыштаў беларускіх і літоўскіх дзеячоў прымусова з іншымі арыштаванымі высланы ў Літву.
У кастрычніку 1923 г. пераехаў у Мінск. Выкладаў беларусазнаўства на рабфаку Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У.І. Леніна (цяпер “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт”), беларускую мову і літаратуру ў Камуністычным універсітэце Беларусі (існаваў да верасня 1932 г.). Загадваў кафедрай беларускай мовы і літаратуры ў Беларускай сельскагаспадарчай акадэміі сельскай і лясной гаспадаркі (цяпер УА “Беларуская дзяржаўная ордэнаў Кастрычніцкай рэвалюцыі і Працоўнага Чырвонага Сцяга сельскагаспадарчая акадэмія”) (люты 1926 – жнівень 1928), працаваў у Інбелкульце, у Акадэміі навук БССР.
18 ліпеня 1930 г. арыштаваны на падставе сфабрыкаванага абвінавачання ў буржуазным нацыяналізме і 10 красавіка 1931 г. асуджаны на 5 гадоў высылкі ў Вятку (Расія). Там працаваў спачатку землякопам, потым чарцёжнікам, тэхнікам-каштарыснікам мясцовай фабрыкі вучэбных дапаможнікаў і землеўладкавальнікам.
З мая 1936 г., пасля адбыцця тэрміну пакарання, разам з сям’ёй жыў у п. Пясочная Кіраўскай вобласці, выкладаў рускую літаратуру і мову.
У ноч на 4 лістапада 1937 г. быў арыштаваны паўторна за быццам бы контррэвалюцыйную работу. 5 студзеня 1938 г. прыгавораны да расстрэлу. Прыгавор быў выкананы 10 лютага 1938 г.
Рэабілітаваны Вярхоўным судом БССР 15 лістапада 1957 г.