Нарадзіўся 20 ліпеня 1924 г. у в. Янаўка Хоцімскага раёна Магілёўскай вобласці ў мнагадзетнай сялянскай сям’і.
У 1931 г. паступіў вучыцца ў Янаўскую трохгадовую пачатковую школу, чацвёрты клас якой скончыў у суседняй в. Камуна ў 1935 г.
У 1935–1941 гг. вучыўся ў Хоцімскай сярэдняй школе.
У чэрвені 1941 г. дапамагаў эвакуіраваць калгасных коней у Курскую вобласць. Пасля вяртання дадому зведаў усе жахі фашысцкай акупацыі: трапіў у Магілёўскі канцлагер, адкуль у хуткім часе ўцёк. Затым быў вывезены фашыстамі на прымусовыя работы ў Судэты (г. Мост, Чэхія), дзе яму разам з іншымі вязнямі пашанцавала вырвацца з няволі і стварыць у Арліцкіх гарах партызанскі атрад “Эда”, у складзе якога змагаўся з 12 верасня 1943 г. па 9 мая 1945 г.
У 1945–1946 гг. служыў у Чырвонай Арміі. Быў супрацоўнікам армейскай газеты “Гвардзеец”, пасля дэмабілізацыі – карэспандэнт ваўкавыскай гарадской газеты “Зара”.
На працягу 1947–1952 гг. быў студэнтам філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта імя У.I. Леніна (цяпер “Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт”), які закончыў з адзнакай, і стаў аспірантам Інстытута мовазнаўства імя Я. Коласа АН БССР.
У 1955 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю “Гісторыя форм прошлага часу ў беларускай мове па матэрыялах Літоўскай метрыкі XV-XVI ст.ст.” (навуковы кіраўнік – дацэнт А.Я. Бірыла). Працаваў малодшым, а потым старшым навуковым супрацоўнікам Інстытута мовазнаўства АН БССР. Займаўся ўкамплектаваннем інстытуцкай бібліятэкі рэдкімі рукапіснымі і друкаванымі помнікамі старабеларускага пісьменства.
У 1970 г. абараніў доктарскую дысертацыю на тэму “Беларуска-украінскія пісьмова-моўныя сувязі”. З гэтага часу У.В. Анічэнка – загадчык кафедрай беларускай мовы Гомельскага дзяржаўнага педагагічнага інстытута (цяпер УА “Гомельскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Ф. Скарыны”).
1991–2001 гг – прафесар кафедры беларускай мовы і загадчык лінгвістычнай лабараторыі пры навукова-даследчым сектары ўніверсітэта. Узначальваў савет па абароне кандыдацкіх дысертацый па спецыяльнасці “Беларуская мова”. Выхаваў больш за 20 кандыдатаў і дактароў навук мовазнаўства.
У апошнія гады свайго жыцця У.В. Анічэнка займаўся падрыхтоўкай да выдання рукапісу “Царкоўнаславянска-беларускага слоўніка”, які не быў апублікаваны.
Памёр 2 лютага 2001 г.