Асноўны напрамак навуковай дзейнасці Г.Ф. Юрчанкі – дыялектная лексіка і фразеалогія. Плёнам яго вывучэння і сістэматызацыі гаворак Мсціслаўскага раёна – мяжы непасрэдных кантактаў сучасных рускіх і беларускіх гаворак – стаў “Дыялектны слоўнік: з гаворак Мсціслаўшчыны” (1966).
У слоўніку растлумачана значэнне 2170 дыялектных слоў, што адсутнічаюць у нарматыўным “Беларуска-рускім слоўніку” ці зарэгістраваны ў ім не з усімі значэннямі. Асаблівая ўвага звернута на пераноснае значэнне слоў, надзвычай характэрнае для гаворак Мсціслаўшчыны.
У слоўніку “Народная сінаніміка” (1969) на матэрыяле гаворак Мсціслаўшчыны распрацаваў 440 сінанімічных радоў, у якія ўвайшло больш за 4000 шырокаўжывальных слоў. Слоўнік адлюстроўвае асаблівасці сінанімізацыі лексікі народных гаворак, узаемасувязь народна-дыялектнай лексікі.
На аснове мсціслаўскіх гаворак склаў фразеалагічны слоўнік у трох тамах: “І коціцца і валіцца” (1972), “І сячэ і паліць” (1974), “Слова за слова” (1977). Тут апрацавана 16150 фразеалагічных выразаў і іх варыянтаў. У канцы кожнай кнігі падаецца слоўнік народных слоў, якія не ўвайшлі ў ранейшыя працы аўтара.
Г.Ф. Юрчанка апублікаваў “Народнае вытворнае слова: З гаворкі Мсціслаўшчыны” ў 3-х кнігах (1981, 1983, 1985), “Сучаснае народнае слова: З гаворкі Мсціслаўшчыны” (1988), а таксама зборы мікратапанімічных і фальклорных матэрыялаў, шматлікія рэцэнзіі на слоўнікі, артыкулы пра мову і мастацкія асаблівасці твораў беларускай літаратуры.
Г.Ф. Юрчанка вядомы і як парадыст. Выдадзены кнігі літаратурных пародый і эпіграм “Распрэжаны Пегас” (1965), “Вярхом на вожыку” (1968), “Немеладычныя мелодыі” (1974), “Парнаскія ўхабы” (1979), “У натхнёнай паграбеньцы” (1983), “Негабляваная пегасня” (1989).