Ісак Абрамавіч Сербаў скончыў Полацкую настаўніцкую семінарыю (1892), Маскоўскі археалагічны інстытут (1901).

Працаваў настаўнікам у Мінску, Гомелі, Вільні, Троках, Хоцімску, Стоўбцах.

1917-1918 гг. – загадчык аддзела народнай асветы ў г. Сальцы Наўгародскай губерні.

1919 г. – аддзелы народнай асветы Магілёўскай і Гомельскай губерняў, Надзвычайная камісія па ліквідацыі непісьменнасці.

1922 г. – абіраецца правадзейным членам Інстытута беларускай культуры; адначасова выкладчык, загадчык кафедры этнаграфіі ў БДУ (1923-1928).

1924 г. – за комплекс апублікаваных прац без абароны дысертацыі надаецца вучоная ступень кандыдата гістарычных навук.

1929 г. – вучоны сакратар кафедры этнаграфіі Акадэміі навук Беларусі.

Падчас Вялікай Айчыннай вайны працаваў выкладчыкам у Тамбоўскім педагагічным інстытуце.

Даследаваў фальклорна-этнаграфічны стан Магілёўскага, Чавускага Бабруйскага, Ігуменскага (цяпер Чэрвеньскі раён), Мазырскага і Слуцкага паветаў. Сабраў шмат старажытных рэчаў беларусаў і каля 300 твораў розных фальклорных жанраў – песень, казак, легендаў, загадак, прыказак, прымавак, зафіксаваў мноства дыялектных узораў, якія пазней склалі аснову яго манаграфій і артыкулаў.

Першы з беларускіх этнографаў стварыў фотатэку з каля пяці тысяч фотаздымкаў, у якой зафіксаваны тыпы адзення жыхароў розных куткоў Палесся, жылля, гаспадарчых пабудоў, вырабы рамёстваў і інш.

Сабраныя этнаграфічныя матэрыялы і назіранні абагульніў у працах "Сяло Вялікае. Малюнкі з жыцця Беларусі" (1910), "Вандроўкі па Палессі 1911 і 1912 гг." (1914), "Беларусы-сакуны" (1915), "Вічынскія паляне" (1928).

На аснове калекцыі народнага адзення і мастацтва, сабраных Сербавым, выдадзены альбом "Беларускае народнае мастацтва" (1951).